روتر چگونه کار می کند: بررسی روتر و نحوه کار آن
در این مقاله قصد داریم در مورد نحوه کار روتر بحث کنیم و مزایا و معایب آن را مورد بررسی قرار دهیم . امیدواریم که این مطلب مورد استفاده شما قرار گیرد .
بررسی روتر و نحوه کار آن به چه صورت می باشد؟
درحالیکه سوئیچ ها برای دستگاه های مختلف در داخل یک شبکه امکان برقراری ارتباط را فراهم می سازند ، روترها برای شبکه های مختلف امکان برقراری ارتباط را فراهم می کنند. در پاسخ این سوال که روتر چگونه کار می کند ، باید ابتدا با روتر بیشتر آشنا شویم.
یک روتر، یک دستگاه در شبکه است که بسته های داده را بین شبکه های کامپیوتری مسیریابی می کند. یک روتر می تواند کامپیوترهای موجود در شبکه را به اینترنت متصل کند، به طوریکه کاربران متعدد می توانند یک اتصال را به اشتراک گذارند.
روترها به اتصال شبکه ها در یک سازمان یا اتصال شبکه های مکانهای مختلف شعبه کمک می کنند.
یک روتر بعنوان یک توزیع کننده کار می کند. این دستگاه ترافیک داده ها را هدایت می کند. همچنین بهترین مسیر را برای اطلاعات برای سفر در شبکه انتخاب می کند، به طوریکه تا حد امکان کارامدی را حفظ می کند.
روتر چگونه کار می کند ؟
بسته های IP درطول مسیر ازطریق شبکه متشکل از روترها ارسال می شوند. این روترها مسئول مسیریابی مناسب بسته ها به سمت مقصد هستند.
چه ویژگی هایی در بسته های IP وجود دارد که به روتر اجازه می دهد بفهمد از چه راهی برای دستیابی به اطلاعات استفاده کند؟
هر دستگاهی که بسته های IP را ارسال و دریافت می کند، آدرس منحصربفرد خود را دارد که آدرس IPنامیده می شود. آدرس IP مانند آدرس خانه پستی ما است.
اگر کسی بخواهد یک پاکت نامه را از تهران برای ما به مشهد ارسال کند، باید آدرس پستی مقصد خانه ما در مشهد بر روی پاکت نوشته شود. اگر چننی پاکت نامه ای به اداره پست تهران برسد، آدرس پستی مقصد بررسی می شود و از طریق اداره پست مشهد ارسال می شود.
هدف آدرس IP بسیار شبیه به آدرس پستی است. روتر نیز باید فرستند و گیرنده در شبکه را تعیین کند.
از آنجایی که روترها، مسیر به سمت مقصد را می دانند، می توانند بسته های IP را به سمت جلو ارسال کنند.
روترها بسته را به کجا مسیریابی کنند؟
روترها دارای پورتها یا بطور دقیقتر دارای رابطهایی (interface ها) هستند که با سایر دستگاههای شبکه در ارتباط هستند. رابطها لینکهایی را متصل می کنند که در ارسال بسته استفاده می شوند. لینکها می توانند کابلی، فیبر یا حتی بی سیم باشند.
- ۱) هنگامیکه بسته به رابط (interface) می رسد، روتر باید بداند از کدام رابط برای ارسال بسته استفاده کند.
- ۲) روتر این مورد را در جدول روتینگ (routing table) که دارای ورودی های مربوط به هر مقصد شناخته شده است، بررسی می کند.
- ۳) هر ورودی مسیریابی، آدرسمقصد و آدرس دستگاه بعدی را بر روی مسیری به نام دستگاه هاپ بعدی ذخیره می کند.
- ۴) حالا، با داشتن آدرس هاپ بعدی، روتر می تواند رابط خروجی را تعیین کند و بسته را ارسال کند!
مسیریابی پویا
در تصویر زیر، ورودی های نارنجی باید بطور دستی برای روتر ارائه شود.
حالا تصور کنید، باید تمام مقصدهای اینترنتی، بیش از ۶۰۰۰۰ مسیر را پیکربندی کنید!
در این مورد، ایده ای هوشمند به نام مسیریابی پویا وجود دارد. با مسیریابی پویا می توانیم روترها را برای یادگیری مقصدهای IP از سایر روترهایی پیکربندی کنیم که در فرایند مسیریابی یکسانی شرکت می کنند.
بعنوان مثال باتوجه به شکل زیر، لپ تاپ ۳ متصل به روتر C است، بنابراین آدرس شبکه C را به روترهای همسایه خود اعلام می کند.
روتر همسایه، روتر ۲ یک اعلان دریافت می کند و پیشوند C را در جدول مسیریابی خود وارد می کند و به نوبه خود اطلاعات شبکه C را به همسایگان خود ارسال می کند (روتر ۱).
مسیریابی ایستا
می توان به صراحت به روتر گفت که چگونه به سمت مقصد مسیریابی کند: بعنوان مثال، اگر می خواهی به C بروی، ازطریق روتر ۲ برو. این به اصطلاح، مسیریابی استاتیک (static routing) نامیده می شود. در این نوع مسیریابی، در تنظیمات روتر مقصدها بطور استاتیک (توسط مدیر شبکه) نوشته شده است.
به این ترتیب، بدون دخالت انسان، کل شبکه قادر به یادگیری مقصد و ایجاد توپولوژی مسیریابی است.
دیدگاهتان را بنویسید
برای نوشتن دیدگاه باید وارد بشوید.